Poziom pracy to stan programu init, oraz całego systemu definiujący działające usługi. Poziomy pracy identyfikowane są poprzez liczby, zobacz tabelę poniżej. Nie istnieją definicje poziomów pracy konfigurowalnych przez użytkownika (2-5). Niektórzy administratorzy systemów używają ich do definiowania działających podsystemów, np.: działająca sieć, X, itd. Inni w razie potrzeby uruchamiają je ręcznie. Musisz sam zdecydować, choć łatwiej będzie podporządkować się podejściu twojej dystrybucji.

0       Zatrzymanie systemu.
1       Tryb jednego użytkownika (dla specjalnej administracji).
2-5     Normalne działanie (zdefiniowane przez użytkownika).
6       Restart systemu.

Poziomy pracy zdefiniowane są w /etc/inittab poprzez następujące linie:

l2:2:wait:/etc/init.d/rc 2

Pierwsze pole jest identyfikatorem, drugie oznacza 2 poziom pracy. Następne pole oznacza, że init powinien uruchomić program raz i czekać na jego zakończenie. /etc/init.d/rc jest skryptem odpowiedzialnym za uruchomienie i zatrzymanie usług, które umożliwiają przejście na poziom 2.

Polecenie z czwartego pola robi całą czarną robotę związaną ze zmianą poziomu pracy. Uruchamia usługi zdefiniowane dla poziomu 2 i zatrzymuje programy, które nie powinny na tym poziomie działać. Działanie tego skryptu zależne jest od dystrybucji i administratora.

Podczas startu, init szuka linijki definiującej domyślny tryb pracy:

id:2:initdefault:

W czasie startu systemu (np. za pomocą LILO) można przekazać jądru argument ustanawiający inny początkowy poziom pracy, np.: single, lub emergency umożliwiają start systemy w trybie jednego użytkownika.

W czasie pracy systemu poziom działania można zmienić za pomocą programu telinit.